Thursday, March 11, 2010

လြတ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ မနက္စာ စားျခင္း

မနက္ေစာေစာ.. ေစာေစာသာဆိုသည္ ၁၀ နာရီ ခြဲေလာက္ရိွ ေနျပီ။

စာၾကည့္တိုက္မွ ထြက္ကာ မနက္စာ စားရန္ Mac, KFC, Long John တို႔ကို လုိက္ၾကည့္မိသည္။ မနက္စာဆိုေသာ္လည္း ဗိုက္ျပည့္တာ စားခ်င္သည္။ ထိုဆိုင္ေတြက ေရာင္းသည့္ မနက္စာသည္ ဗိုက္မျပည့္ေပ။ ေလးထပ္ရိွ Food Court ကို တက္ျပီး စားစရာလုိက္ရွာသည္။ အုန္းထမင္းႏွင့္ၾကက္သားေၾကာ္ စားရင္ ဗိုက္၀ေသာ္လည္း အုန္းထမင္းကို မစားခ်င္။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ဆိုင္ေတြ႔ေသာေၾကာင့္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ တစ္ပြဲမွာလိုက္ကာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွင့္ စားပြဲတစ္လံုးတြင္ ထိုင္ကာ စားေသာက္လိုက္သည္။

စားေနစဥ္မွာပင္..

အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ၾကီး တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ စားပြဲတြင္ သူ၏ ထမင္းပန္းကန္ကို ခ်ကာ ေကာ္ဖီသြား၀ယ္သည္။ ပံုမွန္ဆိုလွ်င္ ခံုတစ္ခံု၌ လူရိွေနလွ်င္ လူရိွသလား ထုိင္လို႔ရမလားဟု ေမးၾကသည္။ ေဘးတြင္လည္း စားပြဲအလြတ္ေတြ အမ်ားၾကီးရိွသည့္ ၾကားမွ ကၽြန္ေတာ္ခံုတြင္ လာထုိင္ေတာ့ “ဘာလိုလဲ ဟ” ဟု စဥ္းစားမိသည္။ ေကာ္ဖီခြက္ ကိုင္ျပီး ျပန္လာကာ စားပြဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ညာဘက္ တစ္ခံုေက်ာ္တြင္ ထိုင္ျပီး ထမင္းစားေလေတာ့သည္။

ထိုမိန္းမၾကီးက ထမင္းစားေနစဥ္ စကားမ်ားေျပာေနသည္။ တရုတ္လိုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နားမလည္..။ စားပြဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ရိွေနသည္ကုိလည္း သူ သတိမျပဳမိေပ။ တခ်က္ တခ်က္ ရယ္ေနသည္။
သူ႔စကားသံ ႏွင့္ ရယ္သံေၾကာင့္ ေဘး ၀ိုင္းမွ သူမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ စားပြဲ၀ိုင္းကို လွမ္းၾကည့္ၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ ေလာက္ရိွေပမည္။ တစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာတာလား ဖံုးေျပာတာလားဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္ လည္း ၾကည့္ရေသးသည္။ တခ်ိဳ႕က နားၾကပ္တပ္ကာ စကားေျပာတတ္သည္။ နားၾကပ္ၾကိဳးလည္း မေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာေနသည္ဟု ယူဆလိုက္သည္။ ဤ ႏိုင္ငံတြင္ ထုိသို႔ေသာ လူမ်ားကို မၾကာခဏေတြ႔ရေလ့ရိွသည္။

ထုိသို႔ ယူဆမိလိုက္ခ်ိန္တြင္ ထီထိုးရန္ ကၽြန္ေတာ္သတိရသည္။ အရူးေတြ လာ ဖက္ရင္ အရူးက ကိုယ့္ကို လာ စကားေျပာရင္ ကံေကာင္းသည္ဆိုေသာ စကားကို သတိရလုိက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေလာင္ကုန္း ဆိုတဲ့ စကားကို ၾကားလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေယာက်္ား..ေယာက်္ား လုိ႔ ေျပာတာလို႔ ထင္မိသည္။
သူက စိတ္ကူးထဲမွာ သူ႔ေယာက်္ားနဲ႔ ေတြ႔ျပီး စကားေျပာေနတာလား..။ သူ႔ေယာက္်ားက ေသသြားလို႔လား.. ။ သူ႔နားထဲမွာ အသံေတြၾကားေနရလား..။

တရားထုိင္ေနစဥ္တြင္ အရိပ္ေတြ စကားလာေျပာတတ္သည္။ အရိပ္ေတြ ျမင္ရတတ္သည္။ တရားျပဆရာတို႔က အဲဒီအရိပ္ေတြ ေနာက္ကို မလုိက္ဖို႔ ေျပာတတ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အရိပ္ေတြကို ျမင္ရခ်ိန္သည္ ပူေဆြးေသာက အားၾကီးသူတို႔တြင္ျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားဆံုးသြားေသာအခါ မိန္းမက တရားစခန္း ၀င္သည္။ တရားထိုင္ေနစဥ္ လင္ေယာက်္ားႏွင့္ ငယ္စဥ္က ေနခဲ့သည္မ်ားကို ျမင္ေယာင္လာမည္။ ထုိ အရိပ္မ်ားကို စကားေျပာမိေသာ္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာသကဲ့သို႔ျဖစ္လာသည္။ ထိုသို႔ေျပာေနရျခင္းတြင္ သာယာသည္။ တကယ္ မရိွေသာ အရာတို႔ကို စိတ္တြင္းမွ ထင္ေယာင္ကာ ေျပာမိျခင္းျဖစ္သည္။

ထုိ အမ်ိဳးသမီးၾကီးကို ၾကည့္ကာ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သူ ဟာန႔ဲသူေတာ့ ဟုတ္ေနတာပါပဲ။ ထုိင္ခံုတြင္ ကၽြန္ေတာ္ရိွေနတာကိုလည္း သတိျပဳမိပံုမေပၚေပ။ သူ႔စိတ္ကူးႏွင့္ သူ ဒိုးေနသည္။ လြတ္ေနသူတစ္ေယာက္လို႔ သေဘာထားကာ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစလို႔ စိတ္ထဲမွ ေရရြတ္မိသည္။

ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားျပီးကာ ေကာ္ဖီလည္း ေသာက္ျပီးျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။ ထိုင္ခံုမွ ထကာ ထုိအမ်ိဳးသမီးၾကီး၏ ေဘးဘက္တစ္ျခမ္းမွ ေလွ်ာက္ကာ စက္ေလွကားရိွရာသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ လွမ္းျပီး ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနက် ထံုးစံအတိုင္း “ထသြားျပန္ၾကည့္ သတိရိွ” ဆိုသလို ပစၥည္းက်န္ခဲ့မည္စိုး၍ စားပြဲရိွရာသို႔ ျပန္ၾကည့္လိုက္မိသည္။

လြတ္ေနတာ သူ မဟုတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေနေၾကာင္းကို ရုတ္တရက္ ျမင္လုိက္သည္။

ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီး၏ ဘယ္ဘက္နားတြင္ ၾကိဳးမဲ့ ဘလူတု Blue tooth တပ္ဆင္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။


Sunday, March 7, 2010

ကၽြန္ေတာ္၊ TP ျမန္မာ သၾကၤန္ ႏွင့္ အင္းေလး စပြန္ဆာ

ဒီႏွစ္ TP သၾကၤန္လုပ္မည့္ရက္ စေနေန႔သည္ ေန႔ဆိုင္းညဆိုင္း ၃ ရက္လုပ္ ၄ ရက္နား လုပ္ရေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ လုပ္ရက္ျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အလုပ္သည္ တစ္ႏွစ္တြင္ ရေသာ ခြင့္ ၉ ရက္ ကို တစ္လ ၀.၇၅ ရက္ အရစ္က် ေပးအပ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ လက္က်န္ခြင့္ တစ္ရက္ခြဲသာ ရိွေသာေၾကာင့္ သၾကၤန္ပဲြ ျပဳလုပ္သည့္ ရက္တြင္ စကၤာပူရိွ အလုပ္လုပ္သူမ်ား လုပ္ေလ့ရိွသည့္အတိုင္း ေဆးခြင့္ယူရန္ စဥ္းစားရေတာ့သည္။

စကၤာပူတြင္ ေဆးခန္းအမ်ားစုသည္ ေဆးခြင့္ေပးကာ ၀င္ေငြရွာၾကသည္။ ထိုေဆးခန္းမ်ား၏ အျပစ္ဟုလည္းမဆိုသာေပ။ အခ်ိဳ႕အရာမ်ားသည္ ပတ္၀န္းက်င္၏ လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာျခင္းပင္..။ ေဆးခန္းလာသူမ်ားတြင္ အမွန္ ေနမေကာင္း၍ လာေသာသူက နည္းေပသည္။ အမ်ားစုမွာ အနားယူခ်င္သည့္ အခ်ိန္မ်ား၊ လုပ္စရာရိွသည္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ေဆးခြင့္ယူေလ့ရိွသည္။
ယခင္ႏွစ္ပတ္ကပင္ စာေမးပြဲတစ္ခုရိွေသာေၾကာင့္ ေဆးခြင့္ ႏွစ္ရက္ယူထားေသာ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးခန္းသြားလွ်င္ အေၾကာင္းျပဖို႔ အေၾကာင္းအရာ စဥ္းစားရေတာ့သည္။

ေခါင္းကိုက္၊ ေျခကိုက္၊ လက္ကိုက္၊ ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ အိပ္မေပ်ာ္၊ ဗိုက္နာ၊ ၀မ္းေလွ်ာ၊ မ်က္စိနာ စသည့္ ေရာဂါအေျခအေနတို႔က ကၽြန္ေတာ္၏ လက္သံုး အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သည္တစ္ေခါက္ မည္သို႔ ဆရာ၀န္ကို ေျပာရပါမည္နည္း..။ ေခ်ာင္းဆိုးတာကေတာ့ ရိွေနသည္။

TP သၾကၤန္.. ၂၀၁၀...

စပြန္ဆာ ေပးသည့္ ကုမၸဏီအေရအတြက္မ်ားသည္။ ထိုအထဲတြင္ အင္းေလး စားေသာက္ဆိုင္မွ အစားအေသာက္၏ တစ္၀က္ကို စပြန္ဆာေပးသည္ဟု သိရသည္။ အင္းေလး စားေသာက္ဆိုင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က ရင္းႏွီးေနသည္မွာ ၾကာေလျပီ.. မဆက္ဆံသည္မွာလည္း ၾကာျပီ.. ဆိုင္ဖြင့္ျပီးကတည္းက ေရာက္ခဲ့သည့္အၾကိမ္ေပါင္းကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႔ရသည္။ မၾကိဳက္ပါ..။ အစားအေသာက္ အရသာ ၊ ဆက္ဆံေရးညံ့ဖ်င္းမႈ ၊ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း လုပ္တတ္မႈ၊ ေစ်းၾကီးယူကာ တန္ဖိုးညီမွ်ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈ မရရိွမႈ တို႔ေၾကာင့္ ထို အင္းေလး စားေသာက္ဆိုင္ကို မၾကိဳက္ပါ..။

ထို႔ေၾကာင့္ အင္းေလးမွ စပြန္ဆာေပးသည္ဆိုသည့္ သတင္းစကား ၾကားရေသာ္လည္း သိပ္အထင္မၾကီးမိ..။ အစားအေသာက္ဆိုင္မ်ားက ၀န္ေဆာင္မႈမပါလွ်င္ အစားအေသာက္၏ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်သာ သူတို႔၏ တကယ့္ကုန္က်မႈစရိတ္ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္၀က္ စပြန္ဆာေပးသည္ဆိုကတည္းက ငါးၾကင္းဆီႏွင့္ ျပန္ေၾကာ္ခံလိုက္ရေသာ ငါးၾကင္းတစ္ေကာင္အျဖစ္ TP ျမန္မာ ကို ျမင္မိေလသည္။ ထင္ထားသည့္အတိုင္းပင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ထားေသာ အင္းေလးတံဆိပ္ ကပ္ထားေသာ ထမင္းဘူးအတြင္းမွ ေထာပတ္ထမင္းဆိုေသာ ထမင္းျဖဴ မာေတာင့္ေတာင့္ေၾကာင့္ အခြံသာရိွျပီး အေစ့မေအာင္ေသာ ေနၾကာေစ့ကို စားလိုက္ရသလိုျဖစ္သြားသည္။

သၾကၤန္ပြဲ ေအာင္ျမင္စြာျပီးဆံုးသြားသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ပတ္စာခြာဖ်ာသိမ္းဆိုသလိုပင္ TP သၾကၤန္တိုင္းတြင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္ခြာရသည့္ ပတ္စာသည္ ခြာရ လက္ေပါက္ကပ္လွသည္။ အမိႈက္သိမ္းကုလားႏွင့္ သန္႔ရွင္းေရး သမားလိုပင္ မန္ဆာကန္တင္း ကို ၾကမ္းတိုက္ခဲ့ရေသးသည္။ ေၾကာင္ေခ်းဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က ေဘးမွာရိွေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုတြင္ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ တူတူလုပ္ခဲ့စဥ္က အေၾကာင္းကို ေျပာရင္း ၾကမ္းတိုက္ခဲ့ရသည္။

ေစာေစာျပန္မယ္လို႔စီစဥ္ထားေသာ္လည္း ၁၀နာရီခြဲမွ ျပန္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးခြင့္ မယူရေသးေပ။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္တြင္ ညဆိုင္းဆင္းရသည့္ ရက္မ်ားတြင္ ေဆးခြင့္ယူပါက ႏွစ္ရက္အတြင္း ယူူဖို႔ အခ်ိန္ရသည္။ စေနယူဖို႔ အခ်ိန္ေတာ့ မရေတာ့ေပ..။ တနဂၤေႏြမွယူရေတာ့မည္ဟု စဥ္းစားထားသည္။ အေၾကာင္းအရာကိုေတာ့ စဥ္းစားလို႔ မရေသးေပ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရစိုအ၀တ္ႏွင့္ တစ္ညေနလံုးေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေခါင္းကိုက္လာသည္ ႏွာေခ်လာသည္။ မနက္ျဖန္ ေဆးခန္းသြားလွ်င္ အေၾကာင္းျပခ်က္ရျပန္ျပီလို႔ စဥ္းစားမိသည္။

မနက္ အိပ္ရာအထတြင္ ဗိုက္တြင္းမွ ရစ္ကာ နာသည္။ အိမ္သာ သြားရသည္။ တစ္ေခါက္.. ႏွစ္ေခါက္.. သံုးေခါက္... ခဏနားရင္း စဥ္းစားမိသည္။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာအစာ စားမိသလဲ။ ထမင္းမာမာေၾကာင့္ မစားႏုိင္ခဲ့ ေသာ ေထာပတ္ထမင္း၊ “ထမင္းဘူးေတြ ပိုေနတယ္ အကို ေနာက္ထပ္ယူဦး” ဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕စကားသံ၊ ထမင္းမစား ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဟင္းႏွစ္ပြဲစာကို ထမင္းအျဖစ္ အစားထုိး လုိက္သည့္ ကိုယ့္ပါးစပ္.. ေနာက္ဆံုးေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ပဲ ျမင္မိသည္။ သည္တပ္မက္ျခင္းတဏွာသည္ပင္ ၀မ္းကိုက္ျခင္းေ၀ဒနာကို ေပးခဲ့ေပသည္။

သို႔ေသာ္.. အင္းေလး စားေသာက္ဆိုင္ကို ေက်းဇူးတင္ရသည္။ ခဏေန ေဆးခန္းသြားခ်ိန္တြင္ အေၾကာင္းျပခ်က္အသစ္ တစ္ခု ခိုင္ခိုင္လံုလံု ရလိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။


Thursday, March 4, 2010

စကၠဴ လိပ္ျပာ

စကၠဴလိပ္ျပာ..

အဂၤလိပ္စာနဲ႔ေရးထားတဲ့ ၀တၳဳဆို အျပီးထိမေရာက္ခင္ ရပ္ရပ္သြားတဲ့ကၽြန္ေတာ္ကို ဒီစာအုပ္က လက္ကမခ်ႏို္င္ေအာင္ ဆြဲငင္ထားပါတယ္..

တရုတ္ျပည္ရဲ႕ တန္အင္မင္ရင္ျပင္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈကို အေျခခံတဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ပါ.. မျပီးေသးပါဘူး.. မေန႔ညက တစ္ညတည္းမွာပဲ စာအုပ္ တစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ျပီးသြားတယ္.. အခုလဲ အိပ္ခ်င္ေနျပီ..ဒါေပမယ့္ ဖတ္ခ်င္ေနတုန္းပဲ..

-------- xxxxx------------

ဒီေန႔ ဖတ္လို႔ ျပီးသြားပါျပီ..

၁၉၈၉ ဇြန္လ ၄ ရက္ တန္အင္မင္ရင္ျပင္ အေရးအခင္းအျပီး ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ေထာင္ခ်လိုက္တဲ့ အျဖစ္နဲ႔ စထားပါတယ္..

ေနာက္ ၈ ႏွစ္အၾကာမွာ ထုိေက်ာင္းသားက ေထာင္က လြတ္လာတယ္..။ ေ၀းလံလွတဲ့ ေထာင္ရိွရာေနရာကေန သူ႔ အဖိုးရိွတဲ့ ေပက်င္းကို အျပန္ခရီးကို ျခယ္မႈန္းထားတယ္..။

ဒါေပမယ့္ တကယ္ဇာတ္ေကာင္က အလြတ္စံုေထာက္သမား ေမ ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးပါ..။ သူ႔ကို ခိုင္လိ ဆိုတဲ့ အဆိုေတာ္မေလး တစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ဆံုးတဲ့ အမႈကို စံုစမ္းေပးဖို႔ ခိုင္လိ ရဲ႕ သူေဌးက အလုပ္အပ္ခဲ့တယ္..။ ခိုင္လိ က သူေဌးရဲ႕ အေပ်ာ္မယားလို႔ဆိုတယ္။ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းကို သူမအတြက္ သူေဌးက ေပးထားတယ္..။ အဲဒီတိုက္ခန္းမွာ သဲလြန္စ ရွာဖို႔ ေမ က သြားရင္း စာသံုးေစာင္နဲ႔ စကၠဴလိပ္ျပာေလးကို ဖတ္ခဲ့ရတယ္..။ ခိုင္လိ ကို ေမ စိတ္၀င္စားသြားသလို စာေရးတဲ့ L ဆိုတဲ့ သူ႔ခ်စ္သူကိုလဲ စိတ္၀င္စားသြားတယ္..။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြက တန္အင္မန္ ရင္ျပင္ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ..။

ေသဆံုးေနတဲ့ အဆိုေတာ္မေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ရွာေဖြေတြ႔ရိွတယ္..။ သူ႔ကို ဘယ္သူသတ္သလဲဆိုတာကို ေမက ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာပါ.. ။ အမႈကို ဆက္မလိုက္ေတာ့ဖို႔ ခိုင္လိရဲ႕ သေဌးက ေမ႔ ကို ေျပာခဲ့ေပမယ့္.. ။ အမွန္ကိုေဖာ္ထုတ္ခ်င္တဲ့ ေမက အမႈကို ဆက္လိုက္ခဲ့တယ္..။ တရုတ္ျပည္ တန္အင္မန္လႈပ္ရွားမႈ၊ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာဆႏၵျပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးေတြကို လက္နက္နဲ႕ အၾကမ္းသံုးပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္မႈ၊ သစၥာေဖာက္မႈ အသံုးခ်ခံရျခင္းေတြကို ခံစားရပါတယ္..။

လူသတ္သမား ဘယ္သူျဖစ္ေနမလဲ ဆိုတာကိုလည္း ... ဇာတ္လမ္းအဆံုးမွာ သိလုိက္ရတယ္..။

-------------xxxxx-----------------

အလုပ္မွာရိွတဲ့ တရုတ္မေလးတစ္ေယာက္ကို တန္အင္မန္ ရင္ျပင္ ေသြးေျမက်တဲ့ အေၾကာင္းေမးေတာ့ ... “သူက မသိဘူး” တဲ့.. သူ႔အသက္က ၂၀ ပဲရိွေသးတယ္..။ တန္အင္မန္ ရင္ျပင္ အေရးအခင္းျဖစ္တာက ၂၁ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ပါမယ္..။

တရုတ္အစိုးရက ဖိႏိွပ္မႈေတြ ရိွေနတဲ့အျပင္ တစ္ဖက္က စီးပြားေရးကို ျပဳျပင္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာ တဟုန္ထိုး တိုးတက္လာပါတယ္..

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ေရာလို႔ ေတြးမိတယ္..။

Wednesday, March 3, 2010

ေနဘုန္းလတ္သို႔

ေဟ့ေကာင္ၾကီး..

ေနေကာင္းလားကြ.. မင္းက တရုတ္စာသင္ေနတယ္ဆိုတာဖတ္ရေတာ့ အားက်မိေသးတယ္ကြ.. အျပင္ေရာက္ရင္ ငါနဲ႔ တရုတ္လို မႈတ္မယ္ေလကြ.. ဟားဟ.. ငါက မႏၱေလးက ဆိုေတာ့ အခုအခ်ိန္က ငါတို႔ျမိဳ႕မွာ တရုတ္စာက မရိွမျဖစ္လိုေနျပီကြ.. အဲ ေဘာင္က်ဥ္းျပီးေျပာတာမဟုတ္ဘူးကြ.. ကမာၻမွာလည္း
တရုတ္စာက အေတာ္အေရးပါေနျပီမဟုတ္လား.. ကုလသမဂၢသံုး စာစကားျဖစ္လာသလို လြန္ခဲ့တဲ့ လမ်ားဆီကပဲ တရုတ္ပိုက္ဆံကို ကမာၻသံုး ေငြေၾကးအျဖစ္အသံုးျပဳဖို႔ အၾကံျပဳၾကတာၾကားရေသးတယ္ေလ..။ငါကေတာ့ စကားေျပာေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းရပါတယ္ကြ.. နီေဟာင္းမား တုိ႔ ေ၀ၚအိုက္နီ တို႔ေလာက္ေပါ့.. ေဟ့ေကာင္ “နီ ဟန္ ေမ လိ” ဆိုတာကလဲ မင္းတို႔ ငါတို႔ လို လူပ်ိဳၾကီးေတြအတြက္ မရိွမျဖစ္ သိရမယ့္စကားလံုကြ.. ဟိ..ဟိ.. ေကာင္မေလးေတြျမင္ရင္ အသံုးခ်ဖို႔ေလ.. “ နင္ အရမ္းလွတာပဲ” တဲ့ေလ..။ ေအးဟ..အသက္ သံုးဆယ္ဆိုေတာ့ လူပ်ိဳၾကီးေတြျဖစ္ေနျပီကြ..။ သိပ္လည္း အားမက်ပါနဲ႕ကြာ.. ေယာက်္ားတို႔ ဘ၀က အသက္ ေလးဆယ္မွ စတာတဲ့ကြ..;P. မိန္းကေလးေတြက ေျပာတယ္ေလ.. ေယာက်္ားေလးေတြက အသက္ၾကီးလာေလ ၀င္ဒါမီယာက အိမ္ေစ်းကြက္ေတြလိုျဖစ္လာေလတဲ့.. ဟဲ.. ဟဲ..။

ငါလဲ မေန႔က(၀၂.၀၃.၂၀၁၀) မွ စာေမးပြဲျပီးတယ္ကြ.. ေအာင္မယ္လို႔ေတာ့ထင္တာပဲ.. ေျဖေတာ့ေျဖခဲ့တာပဲကြ.. ဘ၀ဆိုတာ စာေမးပြဲေတြနဲ႔ အျမဲၾကံဳေနရတဲ့ေနရာတစ္ခုလားမသိဘူးဟ..။ အျမဲတမ္း ငါ့တို႔ေတြကို စမ္းသပ္ေနတာပဲ..။ မင္းကေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ပညာေတြတတ္ေနျပီလို႔ ထင္ေနလိမ့္မယ့္.. အလကား.. မူလီစုတ္ စကူတပ္ ေလာက္ အဆင့္ကကို မတတ္ေသးဘူး..။ တကယ့္ ပညာက တကယ့္အသိတရားက ကိုယ္ထဲမွာရိွတာကြ..။ ကိုယ့္ဥာဏ္ပညာနဲ႔ အရာရာကို သိတယ္ဆိုတာက သတိပဌာန္ လုပ္မွ သိတာကြ.. မင္းက အခ်ိန္ရရင္ တရားထုိင္ဟ.. ငါလည္း ၂၀၀၉ အကုန္ကတည္းက အခုထိ အပူေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ခံစားေနရတာကြ.. အဲဒီ တရားထိုင္မွပဲ သက္သာေတာ့တယ္.. တရားအသိေလး ႏွလံုးသြင္းထားတယ္ကြ.. အသက္ၾကီးလာလို႔လားမသိဘူးေနာ္..

တရားဆိုလို႔ကြာ..။ ငါ ခုတေလာဆင္ျခင္မိတဲ့ အရာႏွစ္ခုက ေမတၱာသုတ္နဲ႔ အဘိဏွသုတ္ေလကြ.. ပူေလာင္လြန္းတဲ့ အခါမွာ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ရင္ လူေတြအေပၚေမတၱာထားလိုက္ရင္ အရင္ဆံုး ေအးခ်မ္းရတာက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပါပဲကြာ.. အဲဒါကိုလူေတြက မသိေတာ့.. အဲ သိရက္သားနဲ႔ ေမတၱာမထားႏိုင္ေတာ့ ဗ်ာပါဒေတြနဲ႔ ေ၀ေနရတာကြ.. ေနာက္တစ္ခုက အဘိဏွသုတ္ေလ..လူ၊ရဟန္း၊ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ ေတြ ေန႔စဥ္ အခ်ိန္တိုင္း ဆင္ျခင္အပ္တဲ့ တရားတဲ့ေလ.. မင္းကေတာ့သိမလားမသိဘူး.. မသိေသးရင္လဲ ေသခ်ာ ျပန္ဖတ္ျပီး ကိုယ့္ဟာကို ဆင္ျခင္..ေန႔စဥ္ ႏွလံုးသြင္းကြာ..

အၾကမ္းေရးျပမယ္ကြာ.. စဥ္းစားဆင္ျခင္တာနဲ႔ မွန္လိုက္ေလ ဆိုတာ ဟုတ္မဟုတ္ကေတာ့ မင္းဖာသာ စဥ္းစားၾကည့္.. ရင္ထဲ ႏွလံုးထဲေရာက္ေအာင္ ေန႔စဥ္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ၾကည့္ကြာ.. “ ေသျခင္း၊ နာျခင္း၊ အိုျခင္း၊ ခ်စ္ေသာသူမ်ားႏွင့္ေသကြဲေသာ္လည္းေကာင္း ရွင္ကြဲေသာ္လည္းေကာင္း ခြဲရတတ္ျခင္း နဲ႔ အရာအားလံုးဟာ မိမိ၏ လုပ္ခဲ့ ေသာ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈကို ျပန္လည္ခံစားေနရေသာ ကံကံ၏ အက်ိဳး ေၾကာင့္ျဖစ္လာရျခင္း” အဲဒီငါးခ်က္ေလ.. ငါကေတာ့ ေန႔တုိင္းမဟုတ္ရင္ေတာင္ သတိရတိုင္းဆင္ျခင္မိတယ္.. လူေတြ တေန႔မဟုတ္ တဟုတ္ ၾကံဳေတြ႔ရမယ့္ တရားေတြေလ..အျမဲဆင္ျခင္ေနေတာ့ တကယ္ၾကံဳလာတဲ့အခါ တုန္လႈပ္ျခင္းေတြ နည္းတာေပါ့ကြာ..

အစစအရာရာ ဂရုစိုက္ကြာ.. က်န္းမာေရး အဓိကေပါ့ေလ.. စိတ္က်န္းမာေရး၊ လူက်န္းမာေရးေပါ့ေလ..။ ငါတို႔ေတြလည္း က်န္းမာပါတယ္.. ။

ေတာ္ေသးျပီကြ.. ေနာက္မွ ထပ္ေရးဦးမယ္..။

မင္းရဲ႕
သူငယ္ခ်င္း
အငယ္ေလး

Tuesday, March 2, 2010

ေရေႏြးအိုးတြင္းမွ ပုရြက္မ်ား

မနက္ေစာေစာ ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ ေရေႏြးအိုးတည္မည္ျပဳစဥ္ ေရေႏြးအိုးတြင္းတြင္ ပုရြက္မ်ား ရိွေနေသာေၾကာင့္ ေရေႏြးအိုးကို ေဆးရသည္။ ေရေဆးျပီးေသာ္ ေရေႏြးတည္သည္။ ေရေႏြးတည္ေနစဥ္ ေရေႏြးအိုးကို ေသခ်ာၾကည့္မိေသာအခါ လက္ကိုင္၏ ေနာက္တြင္ ပုရြက္ေတြ အမ်ားၾကီး ရြရြႏွင့္ သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကသည္။

ပိုးဖလံမ်ိဳး မီးကိုတိုး
ပရြက္တစ္သိုက္ ေရေအးၾကိဳက္

လို႔ ဆိုရမလို ျဖစ္ေနသည္။ ေရေႏြးတည္ျပီးေသာ အခါ က်န္ရိွေနေသာ ေရသည္ ေအးသြားသည္။ ပုရြက္တို႔သည္ ပူအိုက္ေသာေၾကာင့္ေလာ၊ အေအး ၾကိဳက္ျခင္းေၾကာင့္ေလာ.. ထိုေရအနီးသို႔ သက္ဆင္းၾကသည္။ လူတို႔က ေသခ်ာမၾကည့္ပဲ ေရေႏြးတည္လိုက္ေသာ္ အပူခ်ိန္တစ္ဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲကာ အမ်ားစုသည္ ေရေႏြးေပၚ၌ ေပါေလာ ေပၚေနၾကသည္။ ေသခ်ာၾကည့္မိပါက ေရေအးႏွင့္ ေဆးေၾကာျခင္းကို ခံၾကရသည္။

သည္ေနရာမွာ ေနရျခင္းသည္ ေသျခင္းႏွင့္ နီးကပ္ေနသည္ကို အဟိတ္ တိရစာၦန္ မ်ားျဖစ္သည္မို႔ မသိေလလား..။

လူေတြ သာယာမႈေနာက္သို႔ လိုက္ရင္း အလဲလဲအကြဲကြဲ ျဖစ္ေနတာသည္လည္း ထုိသေဘာမ်ိဳးပင္လားမသိေပ..။

အေမ႔ေမြးေန႔ တေပါင္းလျပည့္ေန႔

အိမ္ကို အျပန္ ေကာင္းကင္ကို ေအးစိမ့္သည့္ လေရာင္ေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ လျပည့္ေက်ာ္ေပမယ့္ ၀ိုင္းစက္ေနသည့္ လမင္းၾကီးကို လွမ္းျမင္ရသည္။

စေနေန႔က အိမ္ကို ဖံုးဆက္ျဖစ္ေတာ့ အေဖႏွင့္ေတြ႔သည္ အေမကေတာ့ ပဲခင္းဆိုသည့္ ရြာကို သြားသည္တဲ့..။ အေဖႏွင့္ ပဲဖံုးေျပာသည္။ အေဖက ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း သိပ္မေျပာေပ။ အေမ့ေမြးေန႔မို႔ ကၽြန္ေတာ္ အကိုေတြက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ အလွဴလုပ္သည့္အေၾကာင္းေျပာသည္။ ေနာက္တစ္ခုက အေဖတို႔ ပထမဆံုး ရဟန္းခံထားသည့္ ဦးပဇင္းက ဘုန္းၾကီးေၾကာင္းႏွင့္ ထုိဦးပဇင္း ေက်ာင္းထုိင္သည့္ေက်ာင္းကုိ သြားေရာက္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းကို ေျပာျပသည္။ အေမျပန္ေရာက္လာရင္ အေဖက အူက်တာကို ခြဲမည္ဟုေျပာသည္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ကို ေငြပို႔ေနက် အခု ၂ လစာ မပို႔ရေသးေပ။ အစိမ္းပို႔မလိုလို ႏွင့္ မပို႔ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရသည္။ ဒီလေတာ့ ၃ လစာ ေပါင္းကာပင္ ဟြန္ဒီ ရိုက္လုိက္ရေတာ့မည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုတြင္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးျခင္း၊ ကိတ္မုန္႔ခြဲျခင္းမ်ားမရိွေသာေၾကာင့္ အလွဴအတန္းျပဳထားသည္ကိုသာ အမွ်ေ၀ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္က လည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚသည္။

“လူသာၾကီးသြားေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့ မၾကီးဘူး.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငယ္ေသးတယ္ပဲလို႔ ေအာက္ေမ့ေနတာ” လို႔ အေမက လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာလည္ တုန္းက ေျပာသြားသည္။ အခုေတာ့ တစ္ႏွစ္ထပ္ၾကီးလာျပန္ျပီ..။