အိမ္ကို အျပန္ ေကာင္းကင္ကို ေအးစိမ့္သည့္ လေရာင္ေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ လျပည့္ေက်ာ္ေပမယ့္ ၀ိုင္းစက္ေနသည့္ လမင္းၾကီးကို လွမ္းျမင္ရသည္။
စေနေန႔က အိမ္ကို ဖံုးဆက္ျဖစ္ေတာ့ အေဖႏွင့္ေတြ႔သည္ အေမကေတာ့ ပဲခင္းဆိုသည့္ ရြာကို သြားသည္တဲ့..။ အေဖႏွင့္ ပဲဖံုးေျပာသည္။ အေဖက ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း သိပ္မေျပာေပ။ အေမ့ေမြးေန႔မို႔ ကၽြန္ေတာ္ အကိုေတြက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ အလွဴလုပ္သည့္အေၾကာင္းေျပာသည္။ ေနာက္တစ္ခုက အေဖတို႔ ပထမဆံုး ရဟန္းခံထားသည့္ ဦးပဇင္းက ဘုန္းၾကီးေၾကာင္းႏွင့္ ထုိဦးပဇင္း ေက်ာင္းထုိင္သည့္ေက်ာင္းကုိ သြားေရာက္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းကို ေျပာျပသည္။ အေမျပန္ေရာက္လာရင္ အေဖက အူက်တာကို ခြဲမည္ဟုေျပာသည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ကို ေငြပို႔ေနက် အခု ၂ လစာ မပို႔ရေသးေပ။ အစိမ္းပို႔မလိုလို ႏွင့္ မပို႔ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရသည္။ ဒီလေတာ့ ၃ လစာ ေပါင္းကာပင္ ဟြန္ဒီ ရိုက္လုိက္ရေတာ့မည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုတြင္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးျခင္း၊ ကိတ္မုန္႔ခြဲျခင္းမ်ားမရိွေသာေၾကာင့္ အလွဴအတန္းျပဳထားသည္ကိုသာ အမွ်ေ၀ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္က လည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚသည္။
“လူသာၾကီးသြားေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့ မၾကီးဘူး.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငယ္ေသးတယ္ပဲလို႔ ေအာက္ေမ့ေနတာ” လို႔ အေမက လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာလည္ တုန္းက ေျပာသြားသည္။ အခုေတာ့ တစ္ႏွစ္ထပ္ၾကီးလာျပန္ျပီ..။
Tuesday, March 2, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment