သူငယ္ခ်င္းေရ..
“ငယ္..သူငယ္ခ်င္းေရ.. အခုေတာ့ ငယ္ကၽြမ္းေဆြ” လို႔ ဒီသီခ်င္းဆိုရင္ အဲဒါက မိန္ကေလးနဲ႔ ေယာက္်ားေလး စံုတြဲသီခ်င္းလို႔ ေျပာဦးမယ္။ အခုတေလာ ငါလဲ ျမန္မာသံေတြ အာရံုရေနတယ္။ ဒူဘိုင္းမွာ ခ်စ္ဦးညိဳ ေဟာတဲ့ထဲက သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ေရးေပးမယ္ကြာ.. မင္းသိမွာပါ..ငါတုိ႔ woodland အိမ္မွာတုန္းက အျမဲဖြင့္တဲ့ သန္းျမတ္စိုးရဲ႔ နဂါးနီအေခြထဲကသီခ်င္းေလ။ ေရးတဲ့သူကေတာ့ ေရႊတိုင္ညႊန္႔။ သီခ်င္းကေတာ့
“အက်င့္ဆိုး” ေလ။
“အလုပ္လုပ္ရာ၀ယ္္ အစကသာရယ္ အဆံုးထိေအာင္ပင္ မၾကံခ်င္တယ္ အားေလွ်ာ့တာရယ္ ေပါ့ေလ်ာ့တာရယ္ အဲဒါ အက်င့္ဆိုးတယ္.. အုိ တေယာက္ ဒီလို တေယာက္ ဟိုလို အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ဂုဏ္ျပိဳင္တယ္ နည္းလမ္း အပိုေတြ စည္းကမ္း မရိုေသ ရက္ေတြ ကုန္ခဲ့တယ္။
ဒီလိုအက်င့္ဆုိုး စိတ္မ်ိဳးထားလို႔ သံသရာရွည္လာတယ္ ျမန္မာျပည္မွာကြယ္ ေကာင္းေအာင္အထူး မေနာကရြယ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးတည္း ေျပာသမွ် နာခံတယ္။
ငယ္သူဟာ နည္းလမ္းမွားကာ အၾကီးအကဲမ်ားကို မရိုေသတယ္ ရြယ္တူရင္ အသင္းအပင္းဖြဲ႔ေႏွာင္ အခ်င္းခ်င္းတည့္ေအာင္ မေပါင္းၾကတယ္၊ ေသခ်ာစြာ ေနာက္တထစ္မွတ္ကြယ္ ေကာက္က်စ္တတ္္တယ္ ၀ါသနာရယ္ ဂုဏ္ပါ၀ါ မိုးေလာက္မကရင္ ကိုယ့္ေအာက္ကလူ ႏိွပ္စက္တယ္။
သူလုပ္ေတာ့ အရာရာ မတြင္က်ယ္ အမ်ားကလုပ္ေတာ့ ရႈပ္ဖို႔ၾကံတတ္တယ္ အာက်ယ္တာေတြရယ္ စည္ပင္တိုးေစ အမ်ိဳးမတိမ္ကြယ္ ဒီအက်င့္ဆိုးေတြ ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ေဖ်ာက္ကြယ္။
အလိုက္မသိတာေတြရယ္ ကိုယ့္အဖို႔ေတာ့ ကိုယ္သိတယ္၊ ေနာက္လူေတာ့ မသိပါတယ္ ဒီဥာဥ္မ်ိဳး အလြန္ဆိုးတယ္ ေရွးစကားေတြကို ပယ္ ေခတ္အလိုက္ေတာ့သူနားမလည္ ဆရာ့ကိုလည္း ပစ္ကာပယ္ ဒီဥာဥ္မ်ိဳး အလြန္ဆိုးတယ္
ကမာၻမွလည္း ေခတ္မွီဖြယ္ ကမာၻမွလည္း ေခတ္မွီဖြယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးကို တကယ္ ဒီသီခ်င္းေတးဟာ ျပည္တြင္းေရးပါ ဒီသီခ်င္းေတးႏွယ္ မေႏွးဘဲ ျပဳျပင္မယ္။
ငယ္သူဟာ နည္းလမ္းမွားကာ အၾကီးအကဲမ်ားကို မရိုေသတယ္ ရြယ္တူရင္ အသင္းအပင္းဖြဲ႔ေႏွာင္ အခ်င္းခ်င္းတည့္ေအာင္ မေပါင္းၾကတယ္၊ ေသခ်ာစြာ ေနာက္တထစ္မွတ္ကြယ္ ေကာက္က်စ္တတ္္တယ္ ၀ါသနာရယ္ ဂုဏ္ပါ၀ါ မိုးေလာက္မကရင္ ကိုယ့္ေအာက္ကလူ ႏိွပ္စက္တယ္။
သူလုပ္ေတာ့ အရာရာ မတြင္က်ယ္ အမ်ားကလုပ္ေတာ့ ရႈပ္ဖို႔ၾကံတတ္တယ္ အာက်ယ္တာေတြရယ္ စည္ပင္တိုးေစ အမ်ိဳးမတိမ္ကြယ္ ဒီအက်င့္ဆိုးေတြ ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ေဖ်ာက္ကြယ္။”
သီခ်င္းနားေထာင္လုိက္ စာသားျပန္ေရးလိုက္ဆိုေတာ့ မွာ “ကြယ္တို႔ ၊ မယ္တို႔” မွာ သိပ္မကြဲဘူးကြ။ တကယ္ေတာ့ ဒီသီခ်င္းကို သန္းျမတ္စိုး အေခြနားေထာင္ေတာ့မွ နားေထာင္ဖူးတာ။ သူ႔အလိုက္ကို ယူျပီး ငါတို႔ ငယ္ငယ္က ေၾကာ္ျငာတစ္ခု နာမည္ ၾကီးဖူးတယ္ေလ။ ေနေအာင္ရဲ႔ ဘီယာေၾကာ္ျငာေလ။ “ ဘီယာဟာ အရက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ” ဆိုတဲ့ အလုိက္ေလ..။ ေရႊတိုင္ညြန္႔ရဲ႔ စာသားေတြက အရမ္းေကာင္းတယ္။ သူက ျပင္ေစခ်င္လို႔ ဆိုဆံုးမခဲ့တာေတြေလ... ခုထိ ေခတ္မီွေနတုန္းပဲ။
တေလာက UAE မွာ ပထမဆံုး စာေပေဟာေျပာပြဲေလး လုပ္ခဲ့တယ္။ ငါလည္း အင္တာနက္ကေန နားေထာင္ရတယ္။ ေအာ္ပီက်ယ္နဲ႔ ခ်စ္ဦးညိဳ တို႔ ေဟာေျပာသြားတယ္ကြ။ ကမာၻအႏွ႔ံမွာ စာေပေဟာေျပာပြဲေလးေတြ ထြန္းကားလာေအာင္ စီမံတဲ့သူေတြကို ငါေတာ့ ခ်ီးက်ဴးတယ္။ ေအာ္ပီက်ယ္ကေတာ့ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ အေၾကာင္းေလးေျပာေတာ့ မင္းနဲ႔ငါ ျငင္းခုန္ခဲ့တာကို သတိရမိေသးတယ္။ “ႏိုင္ငံသား ေျပာင္းျခင္း မေျပာင္းျခင္း” ကိစၥ နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေတာ့ေလ။ အရင္က ဒို႔ဘိုးေဘးေတြက ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရွာခဲ့လို႔ ငါတုိ႔ေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ေရာက္ခဲ့တာ ဆိုတာေလးေလ။ ေအာ္ပီက်ယ္ က ျမန္မာျပည္ဟာ တကယ့္ပဲ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ မဟုတ္လို႔ အခု ဒို႔ ျမန္မာေတြ ျပည္ပထြက္ ပညာရွာ စီးပြားရွာေနရတာလားဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး ေျပာသြားခဲ့တယ္။ အရင္ေခတ္က အစၥေရးက ပညာရွင္ေတြ ကို ျမန္မာျပည္ထဲ မွာ အပင္ စိုက္ဖို႔ကိစၥတစ္ခု စီမံခ်က္နဲ႔ ေခၚခဲ့ဘူးတယ္တဲ့။ အစၥေရးက ပညာရွင္ေတြကို ဘာလို႔ ေခၚတာတုန္းဆိုတာေတာ့ မင္းသိပါလိမ့္မယ္။ ဒီေကာင္ေတြက ကႏၱာရၾကီးကို သစ္ပင္ျပန္စိုက္တဲ့ သူေတြေလ။ စီမံခ်က္ရက္ မတိုင္ခင္ တစ္ပတ္ျပီးတာနဲ႔ အဲဒီ ပညာရွင္ေတြဟာ အစၥေရးကို ျပန္ဖို႔စီစဥ္ၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ေျမဟာ ဘယ္အပင္စိုက္စိုက္ ျဖစ္ထြန္းတဲ့ေျမျဖစ္လို႔ပါပဲတဲ့။ အခုလို အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြကို Brain Drain လုိ႔ မယူဆ ပဲ ေနာင္တခ်ိန္မွာ Brain Gain ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႔ေအာပီက်ယ္ က ေျပာသြားတယ္။
ခ်စ္ဦးညိဳကေတာ့ ကဗ်ာေတြရြတ္ သီခ်င္းေတြဆိုေပါ့ကြာ။ ၂၀၀၉ စကၤာပူစာေပ ေဟာေျပာပြဲက အျပန္ မေလးရွားႏိုင္ငံ ပီနန္ မွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ စာေပေဟာေျပာပြဲသြားတဲ့ သူ႔အေတြ႔အၾကံဳေလးကို ျပန္ေျပာျပတယ္။
၁ နာရီစမယ့္ ပြဲမွာ ၁၂ နာရီခြဲ ထိ ပရိတ္သတ္ မရိွေသးဘူးတဲ့။ စီစဥ္တဲ့သူေတြလည္း ျပာယာခတ္ေနျပီ။ အဲဒီမွာ သူက ပြဲစီစဥ္သူေတြကို သြားေမးေတာ့ စီစဥ္တဲ့သူက ခဏေစာင့္ပါဆိုျပီး အျပင္ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ၀ုနး္ခနဲဆိုျပီး လူအုပ္ၾကီးေရာက္လာျပီး ရံုျပည့္သြားတယ္တဲ့။ ပြဲျပီးေတာ့မွ အက်ိဳးအေၾကာင္းသိရတာက 0verstay ဆိုျပီး ရဲဖမ္းမွာ ေၾကာက္လို႔ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု ေနေနရတာ။ အဲဒီမွာ ပြဲစီစဥ္တဲ့သူက အဲဒီနယ္က ရဲခ်ဴပ္ကို ပိုက္ဆံေပးျပီး ဒီပြဲလာတဲ့သူေတြကို မဖမ္းဖို႔ ညိွလို္က္ေတာ့မွာ ပရိတ္သတ္ေတြ ရံုထဲကို ၀င္လာရဲတယ္တဲ့။ နားေထာင္ျပီး အေတာ္စိတ္မေကာင္းဘူး။ မေလးရွားမွာက ပညာတတ္ လူတန္းစားထက္ ေအာက္ေျခအလုပ္သမားက ပိုမ်ားတယ္။ အဲဒီထဲမွာလည္း ကိုယ့့္ႏိုင္ငံကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲကြာ။ ရုပ္ရွင္အစည္းအရံုးရဲ႔ ဒုတိယ ဥကၠဌၾကီး ခ်စ္ဦးညိဳ က ေျပာသြားတယ္။ မေျပာခ်င္ဘဲနဲ႔ ေျပာရပါတယ္တဲ့ “ အာဆီယံ ဆယ္ႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာက “၁” ၊ ေအာက္က စ ေရရင္ေျပာပါတယ္”တဲ့။ ငါ မရယ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ...။
ေနာက္လမွာ စကၤာပူမွာ စာေပေဟာေျပာပြဲ ႏွစ္ခုေတာင္ရိွတယ္။ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းကပ္ေနတာေလးပဲ ေျပာစရာရိွတယ္။ စီစဥ္တဲ့ ႏွစ္ဖြဲ႔က မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ရက္တုိက္ဆိုင္သြားတယ္ကြာ။ ႏွစ္လ သံုးလ ဒါမွမဟုတ္ ေျခာက္လ ေလာက္ ျခားရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ငါက လွ်ာလွ်ာရွည္ရွည္ ရက္ေရႊ႔ဖို႔ ႏွစ္ဖြဲ႔လံုးကို ေတာင္းပန္ၾကည့္ေသးတယ္။ သူတို႔ေတြက စီစဥ္ျပီးျပီ ဆိုေတာ့လည္း ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြာ။ ကိုယ္လုပ္သင့္တာ တစ္ခုကို ၾကိဳးစားၾကည့္ခဲ့တယ္ေပါ့ကြာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အတြက္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ားတာက တျခား ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ မ်ားတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသးတာေပါ့။
စည္းတဲ့ေသြး
“ငယ္..သူငယ္ခ်င္းေရ.. အခုေတာ့ ငယ္ကၽြမ္းေဆြ” လို႔ ဒီသီခ်င္းဆိုရင္ အဲဒါက မိန္ကေလးနဲ႔ ေယာက္်ားေလး စံုတြဲသီခ်င္းလို႔ ေျပာဦးမယ္။ အခုတေလာ ငါလဲ ျမန္မာသံေတြ အာရံုရေနတယ္။ ဒူဘိုင္းမွာ ခ်စ္ဦးညိဳ ေဟာတဲ့ထဲက သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ေရးေပးမယ္ကြာ.. မင္းသိမွာပါ..ငါတုိ႔ woodland အိမ္မွာတုန္းက အျမဲဖြင့္တဲ့ သန္းျမတ္စိုးရဲ႔ နဂါးနီအေခြထဲကသီခ်င္းေလ။ ေရးတဲ့သူကေတာ့ ေရႊတိုင္ညႊန္႔။ သီခ်င္းကေတာ့
“အက်င့္ဆိုး” ေလ။
“အလုပ္လုပ္ရာ၀ယ္္ အစကသာရယ္ အဆံုးထိေအာင္ပင္ မၾကံခ်င္တယ္ အားေလွ်ာ့တာရယ္ ေပါ့ေလ်ာ့တာရယ္ အဲဒါ အက်င့္ဆိုးတယ္.. အုိ တေယာက္ ဒီလို တေယာက္ ဟိုလို အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ဂုဏ္ျပိဳင္တယ္ နည္းလမ္း အပိုေတြ စည္းကမ္း မရိုေသ ရက္ေတြ ကုန္ခဲ့တယ္။
ဒီလိုအက်င့္ဆုိုး စိတ္မ်ိဳးထားလို႔ သံသရာရွည္လာတယ္ ျမန္မာျပည္မွာကြယ္ ေကာင္းေအာင္အထူး မေနာကရြယ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးတည္း ေျပာသမွ် နာခံတယ္။
ငယ္သူဟာ နည္းလမ္းမွားကာ အၾကီးအကဲမ်ားကို မရိုေသတယ္ ရြယ္တူရင္ အသင္းအပင္းဖြဲ႔ေႏွာင္ အခ်င္းခ်င္းတည့္ေအာင္ မေပါင္းၾကတယ္၊ ေသခ်ာစြာ ေနာက္တထစ္မွတ္ကြယ္ ေကာက္က်စ္တတ္္တယ္ ၀ါသနာရယ္ ဂုဏ္ပါ၀ါ မိုးေလာက္မကရင္ ကိုယ့္ေအာက္ကလူ ႏိွပ္စက္တယ္။
သူလုပ္ေတာ့ အရာရာ မတြင္က်ယ္ အမ်ားကလုပ္ေတာ့ ရႈပ္ဖို႔ၾကံတတ္တယ္ အာက်ယ္တာေတြရယ္ စည္ပင္တိုးေစ အမ်ိဳးမတိမ္ကြယ္ ဒီအက်င့္ဆိုးေတြ ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ေဖ်ာက္ကြယ္။
အလိုက္မသိတာေတြရယ္ ကိုယ့္အဖို႔ေတာ့ ကိုယ္သိတယ္၊ ေနာက္လူေတာ့ မသိပါတယ္ ဒီဥာဥ္မ်ိဳး အလြန္ဆိုးတယ္ ေရွးစကားေတြကို ပယ္ ေခတ္အလိုက္ေတာ့သူနားမလည္ ဆရာ့ကိုလည္း ပစ္ကာပယ္ ဒီဥာဥ္မ်ိဳး အလြန္ဆိုးတယ္
ကမာၻမွလည္း ေခတ္မွီဖြယ္ ကမာၻမွလည္း ေခတ္မွီဖြယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးကို တကယ္ ဒီသီခ်င္းေတးဟာ ျပည္တြင္းေရးပါ ဒီသီခ်င္းေတးႏွယ္ မေႏွးဘဲ ျပဳျပင္မယ္။
ငယ္သူဟာ နည္းလမ္းမွားကာ အၾကီးအကဲမ်ားကို မရိုေသတယ္ ရြယ္တူရင္ အသင္းအပင္းဖြဲ႔ေႏွာင္ အခ်င္းခ်င္းတည့္ေအာင္ မေပါင္းၾကတယ္၊ ေသခ်ာစြာ ေနာက္တထစ္မွတ္ကြယ္ ေကာက္က်စ္တတ္္တယ္ ၀ါသနာရယ္ ဂုဏ္ပါ၀ါ မိုးေလာက္မကရင္ ကိုယ့္ေအာက္ကလူ ႏိွပ္စက္တယ္။
သူလုပ္ေတာ့ အရာရာ မတြင္က်ယ္ အမ်ားကလုပ္ေတာ့ ရႈပ္ဖို႔ၾကံတတ္တယ္ အာက်ယ္တာေတြရယ္ စည္ပင္တိုးေစ အမ်ိဳးမတိမ္ကြယ္ ဒီအက်င့္ဆိုးေတြ ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ေဖ်ာက္ကြယ္။”
သီခ်င္းနားေထာင္လုိက္ စာသားျပန္ေရးလိုက္ဆိုေတာ့ မွာ “ကြယ္တို႔ ၊ မယ္တို႔” မွာ သိပ္မကြဲဘူးကြ။ တကယ္ေတာ့ ဒီသီခ်င္းကို သန္းျမတ္စိုး အေခြနားေထာင္ေတာ့မွ နားေထာင္ဖူးတာ။ သူ႔အလိုက္ကို ယူျပီး ငါတို႔ ငယ္ငယ္က ေၾကာ္ျငာတစ္ခု နာမည္ ၾကီးဖူးတယ္ေလ။ ေနေအာင္ရဲ႔ ဘီယာေၾကာ္ျငာေလ။ “ ဘီယာဟာ အရက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ” ဆိုတဲ့ အလုိက္ေလ..။ ေရႊတိုင္ညြန္႔ရဲ႔ စာသားေတြက အရမ္းေကာင္းတယ္။ သူက ျပင္ေစခ်င္လို႔ ဆိုဆံုးမခဲ့တာေတြေလ... ခုထိ ေခတ္မီွေနတုန္းပဲ။
တေလာက UAE မွာ ပထမဆံုး စာေပေဟာေျပာပြဲေလး လုပ္ခဲ့တယ္။ ငါလည္း အင္တာနက္ကေန နားေထာင္ရတယ္။ ေအာ္ပီက်ယ္နဲ႔ ခ်စ္ဦးညိဳ တို႔ ေဟာေျပာသြားတယ္ကြ။ ကမာၻအႏွ႔ံမွာ စာေပေဟာေျပာပြဲေလးေတြ ထြန္းကားလာေအာင္ စီမံတဲ့သူေတြကို ငါေတာ့ ခ်ီးက်ဴးတယ္။ ေအာ္ပီက်ယ္ကေတာ့ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ အေၾကာင္းေလးေျပာေတာ့ မင္းနဲ႔ငါ ျငင္းခုန္ခဲ့တာကို သတိရမိေသးတယ္။ “ႏိုင္ငံသား ေျပာင္းျခင္း မေျပာင္းျခင္း” ကိစၥ နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေတာ့ေလ။ အရင္က ဒို႔ဘိုးေဘးေတြက ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရွာခဲ့လို႔ ငါတုိ႔ေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ေရာက္ခဲ့တာ ဆိုတာေလးေလ။ ေအာ္ပီက်ယ္ က ျမန္မာျပည္ဟာ တကယ့္ပဲ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ မဟုတ္လို႔ အခု ဒို႔ ျမန္မာေတြ ျပည္ပထြက္ ပညာရွာ စီးပြားရွာေနရတာလားဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး ေျပာသြားခဲ့တယ္။ အရင္ေခတ္က အစၥေရးက ပညာရွင္ေတြ ကို ျမန္မာျပည္ထဲ မွာ အပင္ စိုက္ဖို႔ကိစၥတစ္ခု စီမံခ်က္နဲ႔ ေခၚခဲ့ဘူးတယ္တဲ့။ အစၥေရးက ပညာရွင္ေတြကို ဘာလို႔ ေခၚတာတုန္းဆိုတာေတာ့ မင္းသိပါလိမ့္မယ္။ ဒီေကာင္ေတြက ကႏၱာရၾကီးကို သစ္ပင္ျပန္စိုက္တဲ့ သူေတြေလ။ စီမံခ်က္ရက္ မတိုင္ခင္ တစ္ပတ္ျပီးတာနဲ႔ အဲဒီ ပညာရွင္ေတြဟာ အစၥေရးကို ျပန္ဖို႔စီစဥ္ၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ေျမဟာ ဘယ္အပင္စိုက္စိုက္ ျဖစ္ထြန္းတဲ့ေျမျဖစ္လို႔ပါပဲတဲ့။ အခုလို အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြကို Brain Drain လုိ႔ မယူဆ ပဲ ေနာင္တခ်ိန္မွာ Brain Gain ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႔ေအာပီက်ယ္ က ေျပာသြားတယ္။
ခ်စ္ဦးညိဳကေတာ့ ကဗ်ာေတြရြတ္ သီခ်င္းေတြဆိုေပါ့ကြာ။ ၂၀၀၉ စကၤာပူစာေပ ေဟာေျပာပြဲက အျပန္ မေလးရွားႏိုင္ငံ ပီနန္ မွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ စာေပေဟာေျပာပြဲသြားတဲ့ သူ႔အေတြ႔အၾကံဳေလးကို ျပန္ေျပာျပတယ္။
၁ နာရီစမယ့္ ပြဲမွာ ၁၂ နာရီခြဲ ထိ ပရိတ္သတ္ မရိွေသးဘူးတဲ့။ စီစဥ္တဲ့သူေတြလည္း ျပာယာခတ္ေနျပီ။ အဲဒီမွာ သူက ပြဲစီစဥ္သူေတြကို သြားေမးေတာ့ စီစဥ္တဲ့သူက ခဏေစာင့္ပါဆိုျပီး အျပင္ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ၀ုနး္ခနဲဆိုျပီး လူအုပ္ၾကီးေရာက္လာျပီး ရံုျပည့္သြားတယ္တဲ့။ ပြဲျပီးေတာ့မွ အက်ိဳးအေၾကာင္းသိရတာက 0verstay ဆိုျပီး ရဲဖမ္းမွာ ေၾကာက္လို႔ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု ေနေနရတာ။ အဲဒီမွာ ပြဲစီစဥ္တဲ့သူက အဲဒီနယ္က ရဲခ်ဴပ္ကို ပိုက္ဆံေပးျပီး ဒီပြဲလာတဲ့သူေတြကို မဖမ္းဖို႔ ညိွလို္က္ေတာ့မွာ ပရိတ္သတ္ေတြ ရံုထဲကို ၀င္လာရဲတယ္တဲ့။ နားေထာင္ျပီး အေတာ္စိတ္မေကာင္းဘူး။ မေလးရွားမွာက ပညာတတ္ လူတန္းစားထက္ ေအာက္ေျခအလုပ္သမားက ပိုမ်ားတယ္။ အဲဒီထဲမွာလည္း ကိုယ့့္ႏိုင္ငံကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲကြာ။ ရုပ္ရွင္အစည္းအရံုးရဲ႔ ဒုတိယ ဥကၠဌၾကီး ခ်စ္ဦးညိဳ က ေျပာသြားတယ္။ မေျပာခ်င္ဘဲနဲ႔ ေျပာရပါတယ္တဲ့ “ အာဆီယံ ဆယ္ႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာက “၁” ၊ ေအာက္က စ ေရရင္ေျပာပါတယ္”တဲ့။ ငါ မရယ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ...။
ေနာက္လမွာ စကၤာပူမွာ စာေပေဟာေျပာပြဲ ႏွစ္ခုေတာင္ရိွတယ္။ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းကပ္ေနတာေလးပဲ ေျပာစရာရိွတယ္။ စီစဥ္တဲ့ ႏွစ္ဖြဲ႔က မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ရက္တုိက္ဆိုင္သြားတယ္ကြာ။ ႏွစ္လ သံုးလ ဒါမွမဟုတ္ ေျခာက္လ ေလာက္ ျခားရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ငါက လွ်ာလွ်ာရွည္ရွည္ ရက္ေရႊ႔ဖို႔ ႏွစ္ဖြဲ႔လံုးကို ေတာင္းပန္ၾကည့္ေသးတယ္။ သူတို႔ေတြက စီစဥ္ျပီးျပီ ဆိုေတာ့လည္း ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြာ။ ကိုယ္လုပ္သင့္တာ တစ္ခုကို ၾကိဳးစားၾကည့္ခဲ့တယ္ေပါ့ကြာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အတြက္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ားတာက တျခား ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ မ်ားတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသးတာေပါ့။
ကဲ စာလည္း ရွည္ေနျပီး။ ဒီလေတာ့ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ ေတာ္ေသးျပီ။ မင္းလည္း က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္၊ ငါတုိ႔ေတြလည္း က်န္းမာေရးေကာင္းတယ္။ စည္သူ႔အေမ အလည္ေရာက္ေနလို႔ အိမ္မွာ ဟင္းမလပ္ဘူး ထမင္း မငတ္ဘူး။
“စည္းတဲ့ေသြး” ဆိုတဲ့ ငါေရးတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ မင္းအတြက္ဆိုေတာ့ Version တစ္မ်ိဳး..။
“စည္းတဲ့ေသြး” ဆိုတဲ့ ငါေရးတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ မင္းအတြက္ဆိုေတာ့ Version တစ္မ်ိဳး..။
စည္းတဲ့ေသြး
နာဂစ္ျဖစ္ေတာ့
အထက္ေအာက္ .. အတြင္း အျပင္
ဧရာ၀တီတိုင္းထဲ ၀င္လာကူတာ..
ျပည္သူ..။
ဂီရိျဖစ္ေတာ့
ခက္ခဲတဲ့ လမ္းပန္းေတြေက်ာ္ျဖတ္
ရခိုင္ဘက္ကို လွမ္းတက္ခဲ့ၾကတာ..
ျပည္သူ..။
တာေလမွာ
ကမာၻေျမ အက္ကြဲေတာ့
လဲသူကို လက္တြဲ
ထူေပးၾကတာ..
ျပည္သူ..။
ဒီလိုနဲ႔..
သဘာ၀ေဘး အႏၱရာယ္ၾကံဳတိုင္း
ျပည္သူေတြ စုစည္းသြားတယ္။
ျပည္သူေတြ စည္းလံုးသြားတယ္။
ျပည္သူေတြ ရိုင္းပင္းလာတယ္။
ျပည္သူေတြ အနစ္နာခံတတ္လာတယ္။
မင္းရဲ႔သူငယ္ခ်င္း
ငယ္ေလး
No comments:
Post a Comment